Friday, February 25, 2011
අපේ පන්ති යෑම සහ බස් ගමන්. . . . . .
කොහොමින් කොහොමින් හරි දැන් අපි දෙන්නට දෙන්න දකින්නෙ නැතුව ඉන්න අමාරුයි, මම මොකක්හරි වැඩක් දාගත්තත් එයා කොහොමහරි මගෙන් වෙලාවක් හදාගන්නව.
ඕනෙ වැඩක සැලසුමක් ඇතිව කෙරෙන්න එපැයි, විශේෂයෙන්ම AL විබාගෙ එනකොට. අපි දෙන්නටම තිබුනෙ එක පොදු විශයක් විතරයි, ඉතින් ඒකෙන් උපරිම ප්රයෝජනය ගන්න එපාය. ඉතින් එයත් මං යන ක්ලාස් එකටම එන්න ගත්ත. ඒ වෙනකොට එයා මුල ඉඳලම පන්ති ගිහින් විධිමත් විදියට කරගෙන තිබුන නිසාත්. මම මුල ඉඳලාම වැඩේ අවුල් කරගත්ත නිසත්, ගණන් හැදිලි, මිස් වෙන නෝට් ලිවිලි ආදී දහසකුත් එකක් දේවල් කරගන්න වෙලාව එපාය? (නැතුව මේ ...... නෙමෙයි) , හැබැයි එයා ආපු එකෙන් ක්ලාස් එකේදි මට පිස්සු කෙලින්න තියෙන චාන්ස් එක නැති උනා කියල කට්ටිය හිතුවත්, වැඩිපුරම උනේ ඒක වැඩිවෙච්ච එක ;). එයා ඉස්සරහ පේලියෙ මම එයාට පිටිපස්සෙ පේලියෙ, අහන්න එපා උනේ මොනවද කියල.
ඉහල තියෙන්නෙ පින්තූරෙ සමහර වෙලාවට ඇත්තටම වෙලා තියෙනව. ඒත් ක්ලාස් එකේ මිස් ඉස්සරහ වත් එයා මගේ කියන එක හංගන්න හැදුවෙ නෑ. පටං ගත්ත දවස් වල එහෙම හිටියට කමක් නෑ දෙකම හරියට කරගන්න කියල අවවාදෙ ලැබුනට පස්සෙ. එයා හරි විවෘතව හිටිය, ක්ලාස් එකේ මම ඇණගන්න වෙලාවට එයා හද හද හිටපු ගාණත් දාලා මට උදව් කරන්න පිටිපස්සෙ හැරෙන එක නතර උනේ ටික කලක් ගිහින් එයා මං එක්කම වාඩි වෙන්න ගත්තට පස්සෙ. මිස් හින්ට් දෙකතුනක් පාස් කලාට එච්චර ගණන් ගත්තෙ නෑ (එයත් ආදරය කරල බැඳපු කෙනෙක්නෙ, අනික තාම තරුණයි), අනික එතන අපි වැඩටික හරියට කලානෙ, කියන්න ඕනෙ නෑ අපිට ලැබුනේ ලේසියෙන් ලැබෙන්නෙ නැති අවස්ථාවක්. ඒත් අවාසනාවට මට කට් වෙන්නෙම ඒ ක්ලාස් එක. ක්ලාස් එකේ අනිත් කෙල්ලො දෙන්නට නම් ඒව දිරෙව්වෙ නෑ, හේතුව ඉතින් කියන්න ඕනෙ නෑනෙ අමුතුවෙන්.
අපි දෙන්නට හම්බවෙන වෙලාව තවත් පැය 2කින් වැඩිවුනේ බොහොම අහමබෙන්. දවසක් එයාලගෙ ගෙදරට මහගෙදර කට්ටියක් ඇවිත්. ඒ කෙනෙක් මාතර ප්රසිද්ධ කෙමිස්ට්රි ගුරුවරයෙක්. කතාබහ කරනකොට කැමති වෙලා මාතරට එන්න හැකිනම් ඉන්ඩිවිජුවල් ක්ලාස් එකක් කරන්න. මම ඒ දවස්වල බෙල්ලවැලදාගැනීමේ විශයකට හැම සඳුදම මාතර යනව. ඉතින් අපේ එක්කෙනා ටිකිරි මොලේටත් තේරිලා ඔෆර් එක පිළිගත්තොත් වැඩ දෙකම වෙනව කියල. පස්සෙන්දම එයාගෙ 'ගැන්සියට' (;)) කථාකරල උනුත් ඇදගෙන සඳුද මගේ ක්ලාස් එක තියෙන වෙලාවට ලස්සනට ක්ලාස් එකක් දාගෙන තිබුන.
දැන් ඉතින් හැම සඳුදම ඉස්කෝලෙ ඇරිලා බස් එකට නැග්ගාම (කොලඹ මාතර තමා, ඉක්මනට ගියාට සැපවැඩිනෙ ;) (ඉක්මනට ගියාට කිව්වෙ, ඒ දවස්වල මොන ඩ්රයිවර් උනත් යනවා ස්පීඩ් වැඩි නිසා ;) ) පැයක් මගෙ පුංචි කෙල්ල එක්ක ගත කරන්න වෙලාව ලැබෙනව, මුලදි ඉස්කෝලෙ ඇඳුමෙන්ම ආවත් ඒක ටිකක් ගැලපෙන්නෙ නෑ වගේ දැනුන නිසා එයා එයාගෙ ඉස්කෝලෙ ලඟ යාළුවෙක්ගෙ ගෙදර ගිහින් සාමාන්ය ඇඳුමක් දාගෙන එනව. මම ඉතින් කෝමත් එදාට ඉස්කෝලෙ ගියෙ නෑනෙ.
හවසට එන ගමන තමයි නියම, පැයක් විතර කට්ට කාලා එයාව එක්කරගෙන බස් එකට නගිනකොට ටිකක් කරුවලත් වැටිලා, වැලිගම පහුවෙනකොට නියම ගාන. ඉතින් අපි අපේ ලෝකෙක. මිනිස්සු මොක කිව්වත් අපිට මොකද අනික හොයාගන්නෙත් ටිකක් උස ශීට් තියන තැනක්. දන්නවනෙ දුරගමන් බස් වල පස්සෙ දකුණු ශීට් එක ගැන? :) (ඉන්ටසිටි නම් නෙමේ) ඊට පස්සෙ එයාව ගෙදරට දානකොට කොහොමත් රෑ 8 විතර වෙලා. ඒකාලෙ තියා පස්සෙවත් ගෙදරින් එච්චර ඒගැන තැකීමක් කලේ නෑ. හේතුව පසුවට තේරේවි. කොහොමත් කෙල්ලො රැලක් එක්ක යන එනකොට එච්චර සැකයක් හිතන්නෙ නෑනෙ.
මේ බස් ගමන් වලදි තමා නියම මිනිස්සු ටිකක් හම්බු උනේ. අක්කලා, අයියලා, අක්කලා එක්ක යන අයියලා, අයියලා දාලා ගිහිපු අක්කලා වගේම, ඇන්ටිලා එක්ක මතකයන් අළුත් කරන අන්කල්ලා හිටින් මුණ ගැහුනා. මට එච්චර නැතත්, මගෙ පුංචි කෙල්ලට නම් තියෙනවා කාටහරි වචනයක් දෙකක් කථාකරල යාළුකරගන්න මාරම හැකියාවක්. ඒක නිසා අන්තිම දවස් වල මට කෝල් එකක් දීලා එනවද කියල අහල අපේ ආසනේ බුක් කරල තියාගන්නත්, මොනවහරි දෙයක් අරගෙන ඇවිත් අතේ තියන්නත් තරම් සමහරු මිත්ර උනා. සමහර කොන්දොස්තර අයියලා පවා. ඒ වෙලාවට වැදෙන්නෙ සෙමිලක්ශරි උනත් අපිට ඒ වැඩිවෙන මුදල දෙන්න වෙලා තියෙන්නෙ බොහොම කලාතුරකින්. බොහෝ විට නෝමල් ටිකට් එක කඩනව. නැත්තම් කවුරුහරි අපි වෙනුවෙන් ටිකට් ගන්නව. අපිට අර බ්ලොග් ගඩොල් ලට උනා වගේ කරදර නම් වෙලා නැහැ. වටේ හිටපු අය හොඳ නිසා වෙන්න ඇති. ඒ හම්බ වෙච්ච හැමෝටම බොහෝම පින්!
ඒ සතියට දවසයි නෙ. කොහොමද ඉතුරු දවස්ටික ගෙවාගන්නෙ?
ඔය වෙලාවට තමා දෙන්නටම 'අළුත්' ක්ලාස් වැටෙන්නෙ. එයාට ඉරිදා 'අළුත් බයෝ' ක්ලාස් එකකුත්, මට 'අළුත් පියෝ' ක්ලාස් එකකුත් වැටුන නිසා දවල් දවසම අපිට 'ඉගෙන ගන්න' වෙලාව තිබුන. විහිළුවට එහෙම කිව්වත් ඇත්තටම සමහර දවස්වලට මට බැරි පාඩම් එයා කියල දෙන එක තමයි සිද්ද උනේ. (OL කාලෙ ස්වේච්චා ගුරුකමකුත් කරලා තිබ්බ නිසා උගන්නන්න නම් පුළුවන්, පොඩි මෝටිවේශන් ෆැක්ටර් එකකුත් තියෙනවනෙ ;) )
බ්රහස්පතින්දත් එහෙම අළුත් 'රිවිශන්' ක්ලාස් එකක් වැටුන, එදාට නම් ඇත්තටම කලේ කොහෙ හරි රවුමක් ගහන එක.
සමහරෙක් කියන්න පුළුවත් අපි කාලෙ නාස්ති කලා කියල, ඒත් මම කවදාවත් එහෙම හිතන්නෙ නෑ, ඒ ගත වෙච්ච හැම තත්පරයක්ම මතකයෙ තියෙනව මකන්න බැරි විදියටම.
මම ඒකාලෙට තාම ආදරෙයි.....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Please continue fast! This is truly inspiring story!
ReplyDeleteඅර උඩ පොටෝ එකේ විදිය වැරදියි කියලා මන්නම් දන්නෙ :P උබ හැමදාම කනවාලු නේද පොතකින් ඕයි නැගිටපං මිනිහෝ කියලා :P
ReplyDeleteharima lassanai bro
ReplyDeleteමචන් උබ කැමති විදියකට කතාව ලියපන්. කොයි විදියට ලිවුවත් අපි කියවනව.
ReplyDeleteඇයි දැං එහෙම නැද්ද?
ReplyDeleteඉතින් තොපි දෙන්න බැන්දද?
ReplyDelete@ඔබ්සර්වර් මාමා
ReplyDeleteබැන්දයිත් නොකියමි, නැතැයිද නොකියමි
මරු කතාව බං... ඉක්මනට දාපන් ඊලඟ කොටසත්.....
ReplyDeleteko kathawa
ReplyDelete