Monday, February 21, 2011

අනේ කවුරුත් දකීද?....... කමක් නෑ




බස් එකෙන් බැහැල ගාල්ලට ඇවිත් ආපහු ගෙදර යන්න බස් එකට නැග්ගම තමයි කල්පනා කරන්න මතක් උනේ. තාම මට එයාව තේරුම් ගන්න බෑ, බයිට් එකක් වීමෙත් ලොකු හැකියාවක් තියෙනව, ඒත් දැකපු මුල්ම දවසෙ ඉඳලම? මගෙ ඇති ලස්සනකුත් නැහැනෙ අමුතු (බලන්න බැරි තරම් කැතකුත් නෑ ඒ කාලෙ, කණ්නාඩියකින් බලපු කාලයක් මතක නැති එකේ දැන් කොහොමද දන්නෑ), බ්‍රයිටකුත් නෙමේ, සල්ලිත් නැහැ නෙව (සමහර කෙල්ලො දන්ථ විඳ්‍යා උපාධි කරන්නත් ඔහොම එනවනෙ), ඉරිච්ච කලිසමකුයි පාට ගිහිපු කළු ටීශර්ට් එකකුයි ඇඳගෙන. රබර් දෙකක් හෝ නිකම්ම ඇවිදින මම, අර ඔය කෑලි දාගන්න පන්ති අයිනෙ ඉන්න ලෙවිස්, ෆිලාස් (ඩුප්ලිකේට් හරි) වලින් සන්නද්ධ වෙච්ච, ජෙල් හරි එන්ජින් ඔයිල් හරි නාලා කොණ්ඩෙ හදාගෙන කුණු බිඳක් ගෑවෙන්නෙ නැතිවෙන්න ඇවිදින 'අයියලා' ගෙ අහලකින් හිටින්නෙ නැති එක වගේම. කරන්න හැකි ගොඩක් දහ ජරා වැඩත් කරල එයාලගෙ වයස් වල අය අතරෙ 'හොඳ' නමත් කෙලවගෙන ඉන්න එකේ...

එහෙනම් මොකද?

ඒත් මේ ඇත්තටම නම්?

කෙල්ල නම් ගොඩක්ම ලස්සනයි, එයාගෙ වයසෙ ගෑණු ළමයෙක් හැටියට පුංචි වැඩිද මන්දා මගෙ උරහිස ගාවටවත් නෑ, දකින ඕනෙ කෙනෙක් 9 වසරට එහා කියල කියන්නෙ නෑ. අනික බ්‍රයිට් කේස් එකක්, හැම අතින්ම මගේ අනිත් පැත්ත වගේ. අනික කට . . . ඇඟේ පුංචි කම වැහෙන්න ස්වභාවධර්මය දීල තියෙන්නෙ කට වෙන්න ඇති. අඳින පළඳින විදිය නම් මට වඩා වැඩි වෙනසක් නෑ, ගෑණු ළමයෙක් හැටියට පිරිසිදුවට හිටියට යන්තම් අතට අහුවෙන ඇඳුමක් දාගෙන, හොද්ද හැඳිගානව වගේ යන්තම් කොන්ඩෙත් පීරගෙන දුවන කෙනෙක්. බොරු විච්චූරණ නම් නැහැ අතේ ඔරලෝසුවක්වත් තිබුනෙ නෑ මම හිතන්නෙ. ඔය කාලෙ සමහර 'ක්ලාස් යන' බවලත් උදවියගෙ අලංකරණ දැක්කාම..... හම්බෝ නේද?.මට තේරුම් ගන්න පුළුවන් උන එකම දේ වෙන ගෑණු ළමයි ලොකු මහත් වෙනකොට හිරකරල හංග ගන්න හදන හිතේ ඉන්න පුංචි ළමය, මෙයත් එක්ක නිදහසේ ඉන්නව කියන එන විතරයි.

ඒත් ඇයි මම?

කොහොම හරි පහුවදා හම්බවෙන්න මට හිතුනෙ නැහැ, බයිටක් නම් මොකටද නිකම්ම වැටෙන්නෙ?. ඔහොම සතියක්ම විතර ගියා. ඒත් එයාව මගාරින්න බැරි දවසක් එනවා හැම සතියෙම, ඉරිද එයාට උදේ ක්ලාස් එක ඉවරවෙනකොටමයි අපෙත් ක්ලාස් ඇරෙන්නෙ, එකම පාරෙ එයා ඉස්සර උනාට නැවතුනොත් මට මග අරින්න බෑ.

එදා කරුමෙට හරි වාසනාවට හරි මගෙත් එක්ක ක්ලාස් එකේ ඉන්න එකා පාරෙන් අනිත් පැත්තට ගියා, දැන් අවුලක් නෑ බයිටක් උනත් තනියෙන්නෙ. ඒත් එදා මට හිතුනෙ නෑ එයා ඉඳීවි කියල, කලින් දවස් වල කථාකලෙත් නෑනෙ.

මෙන්න හන්දියෙම ඉන්නව, හරි වැඩක් එයත් තනියම. වෙනදට එන සේනාව කොහෙද දන්නෙ නෑ. මම එයා ගණන් ගන්නෙ නෑ වගේ ඉස්සරහට ගියා. ටිකක් තරහ ගියා වගේ ඒකට නම්. පොඩ්ඩක් දුර යනකම් බලාගෙන ඉඳල දුවගෙන වගේ ආව, ඇවිත් මාව පහු කරල හෙමිහිට යනව බිම බලාගෙන. අපි දැන් ගාල්ල පැත්තට යනව. එච්චර සෙනගක් නෑ ඉරිද උදේම නිසා.

"හපෝ සමහරු අල්ලගන්න හරි අමාරුයිනෙ..." බිම බලාගෙනම

"වෙන්න ඇති.." මට තාම ශුවර් නෑ මේකි. "මට ඔයාට කියන්න දෙයක් තියෙනව.." මම ටිකක් ලංවෙලා කිව්ව, පොඩ්ඩක් නටවමුකො.

"ඉතින් කියන්න...." මම ඒක කියනකම් හිටිය වගේ.

"මට බඩගිනී ලමයො..."

"හාපෝ....."

"ඇයි තමුසෙලට බඩගිනි වෙන්නෙ නැද්ද?"

"හරි හරි මගෙ ලඟ කෑම එකක් තියෙනව ඕනෙද?"

"අන්න එහෙම එනවකො... යමු පාක් එකට"

"පාක් එකට....? " කෙල්ල බය වෙලා... කම්මුල් දෙකත් රතුයි ගමන් වේගෙත් අඩු උනා.

"බයනං ඉතින් කමක් නෑ..."

ටික දුරක් ඇවිද්දට පස්සෙ

"නෑ යමු."

හුරේ..... හෙහ් හෙහ් පාක් එකට ගියා කියන්නෙ මේකිට මාව බයිට් කරන්න වෙන්නෙ නෑ, ඒක අපේ රාජ්ජෙ, කලෙක්ශන් දැමීමේ ඉඳල බට, බෝතල්, මල් ආදී සියළුම ජීවන ක්‍රියා සඳහා අභයබූමිය නෙව පාක් එක. ඉන්නතරමක් ඉන්නෙ දන්න කොල්ලො. බයිට් වෙනවනං ඒකිම තමා.

ස්ටේශන් එක ඉස්සරහට එද්දි එයාගෙ කම්මුල් දෙක රතුම වෙලා. යන්තම් අතින් අල්ලගෙන පාරත් පැන්නුව.

"කවුරුත් දකීද දන්නෙ නෑ...." යන්තම් වට පිට බලන ගමන් අහනව, කෙල්ලට ආසයි බයයි වගේ ;) .

"ඔයාට අවුල් නම් යමු වෙන තැනකට"

"නෑ කමක් නෑ"

ඇතුල් වෙනකොට දන්න සෙට් එකක්. ආ මචං, ගොඩගිහිං ඈහ් වගේ වචන දැම්මට එකෙක්වත් චාටර් කරන්න ආවෙ නෑ, උන්ටත් එන්න වෙනවනෙ, වෙලාව හොඳයි පාක් එකේ හොඳම තැනක් හිස් වෙලා, වැරදිලාවත් වීක් එන්ඩ් වල නොවෙන දෙයක්. (ගාල්ලෙ පාක් එකට ගිය උන් දන්නව ඇති අර අතෑරලාදපු ගල් රෝල ලඟ ගස් අයිනෙ ගේට්ටුවට මූණදාල තියෙන බෙන්ච් එක ගැන) එතන ලඟ ටැප් එකෙන් අතත් හෝදගෙනම වාඩි උනා.

[එතන පරණ පින්තූරයක් තමයි උඩ තියෙන්නෙ, අර සුදු ඇඳුමක් පේනතැන]

"ඔයාට නම් මෙතන පුරුදුයි නේද සෑහෙන්න"

"හ්ම්"

"මං කීවෙනියද?"

"ඒහ්?"

"මෙතනට එක්ක ආපු?"

"පහ නැත්තම් හය, වැඩි මිසක් අඩු නෑ... "

"අනේ යනව යන්න..."

"හ්ම් හ්ම්.. කෝ ගෙනාව කියපු කෑම"

කෙල්ල බෑග් එකෙන් බත් එකක් අරගෙන දිග ඇරිය. හ්ම් සුවඳ නම් එළ, පලවෙනි කට කටේදාගත්ත. හ්ම් එදා රසම තමයි. දැන් දෙන්න දෙපැත්තෙ ඉඳන් දෙනවා වැඩේ, එයා කනවට වඩා අනනව. පොඩ්ඩක් එක්සයිට් වෙලා වගේ.

"මේ..."

"හ්ම්.."

"තනියෙන් කන්න ලැජ්ජ නැද්ද ඕයි."

"තනියෙන්යැ කන්නෙ?"

"එහෙම නෙමේ.."

"එහෙනම්?...."

"කටක් කවනවකො....."

"වැඩේමයි... ඔය අත් දෙකක් තියෙන්නෙ"

"හරි තමුසෙ කනව එහෙනම්, මම අත හෝදගන්නම්.."

"හපෝ.... හරි කේන්තිනෙ...... ඉන්න.."

යා....හු..........

7 comments:

  1. කෑමක් ගිය දුර.
    අයියෝ යෝ යෝ.

    ReplyDelete
  2. මං දන්නවා පොට් එක :D
    මාරයි..

    ReplyDelete
  3. අහිංසක ආදර අන්දරයක්........... අපිනම් නැ ඕවට

    ReplyDelete
  4. ඉතුරු ටික දාන්ටෝ

    ReplyDelete
  5. @බූරු ඒක නේන්නං

    @PB පින්තූරෙ බලාපිය...

    @චේ උන්නැහැ මැර ආදර අන්දරද එහෙනම්?

    @නිශා දැම්මෝ...

    ReplyDelete
  6. ජී.කේ.ඩී.....රහද?

    ReplyDelete